Dziej sztuki greckiej przypadają na pierwsze tysiąclecie przed nasza erą, zas zasięg jej odziaływania obejmuje Grecję , Macedonię, Trację , wyspy Morza Egejskiego, wybrzeże Małej Azji oraz kolonie w Italii i na wybrzeżu Morza Czarnego.  Grecy jako pierwsi na świecie wypracowali własną teorię sztuki, która w połączeniu z ich siła twórczą pozwoliła na stworzenie unikatowych dzieł sztuki.
Początkowo sztuka grecka wzorowała się na sztuce egipskiej i azjatyciej, by w okresie klasycznym wytworzyć własne unikatowe obiekty i style.  Wiedzę o sprzętach Greków czerpiemy głownie z malowideł ceramicznych, fryzów oraz na podstwaie opisów.  

Stoły

Głównym surowcem do budowy stołów w starożytnej Grecji było drewno i brąz.   W powszechnym użyciu były niewielkie stoliki przeznaczone do biesiad, które można było łatwo przenosić. Wysokośc tych stolików odpowiadała wysokości łoża na którym spoczywał ucztujący albo  niższe, tak aby po skończonym posiłku wsunąć stolik pod łoże.  Typowy Grecki stolik składał się z  prostokątnej lub okrągłej płyty opartej  na trzech modelowanych w kształcie nóg zwierzęcych nogach zakończonych szponami lub kopytami. Przy prostokątnej płycie stołu ( grec. Trapedza) , nieparzysta noga była umieszczona pośrodku jednego z węższych boków, a para po stronie przeciwległej. Taką konstrukcję wzamcniala listwa w kształcie litert T, umieszczona pod płytą. Prawdopodobnie trójnożność greckich stołów wynikała z możliwości  lepszego ustawienia na nierównej posadzce.
Stoliki czteronożne  używane były przez rzemieślników jako warszaty pracy.

Krzesła

Grecy wyodrębniali kilka rodzajów krzeseł w zależności od ich formy i przeznaczenia.
Difros – niskie, lekkie krzesło bez zaplecka w formie dzisiejszego taboretu o prostych lub skrzyżowanych na ukos nogach z wyplatana płytą siedzeniową.
Difros okladias – lekkie składane krzesło bez oparcia z nogami skrzyżowanymi w formie łap zwierzęcych lub listew ułożonych obok siebie na całej szerokośi siedziska.  
Tron lub katedra – ciężkie reprezentacyjne  krzesło z oparciem oraz bocznymi ramionami, często bogato rzeźbione motywami figuratywnymi i roślinnymi. Nogi tych krzeseł przybierały formę nóg zwierzęcych. Z czasem pojawiały się nogi toczone. Trony znajdujące się w świątyniach najczęściej były wykonane z marmuru zaś te domowe wytwarzane były z drewna.
W okresie klasycznym ( od 480 r p.n.e.) pojawiły się nowe, lekkie wizualnie konstrukcje krzeseł które charakteryzują się wygiętymi w łuk nogami i oparciami. Statecznośc takiego krzesła  zwanego  „Klizją”  
uzyskiwano poprzez połączenie nóg dodatkowymi listwami poniżej siedziska lub poprzez użycie szerszej deski podtrzymującej ramę siedzeniową. Krzesła te wykonywano z prażonych i giętych na formach prętów.  

Łoża

Greckie łoża ( Kline) były wyższe niż obecne używane łóżka , dlatego też zawsze towarzyszył im podnóżek służący jako stopień do wejścia na łóżko lub oparcie dla nóg osoby siedzącej na posłaniu. Łoża produkowano z drewna stosując czasami technikę fornirowania. Nogi, oparcia, wezgłowie zdobiono bogatą dekoracją plastyczną . Starsze typy łóżek ( z epoki archaicznej   IX – V wiek p.n.e.) zbudowane były z ramy która wspierała się na  wrzecionowatych, rozszerzanych u dołu nogach. Późniejsze konstrukcje różniły się tym, że nogi przybrały kształt buław, w których główy wypuszczone były poziome listwy boków ramy łóżka. Łóżka z epoki klasycznej  składały się z ramy z cienkich listew wpuszczonych  w nogi.Te z kolei połączone były ze soba za pomocą poziomej skrzyni z desek ułożonych na wysoki kant. Wszystko to ozdabiano bogatymi ornamentami. Po raz pierwszy w starożytnej Grecji pojawiły się także meble do leżenia o dwu wezgłowiach po obu stronach łoża. Grecy Do okrywania posłań Grecy  używali tkanin z wełny  jak i  samych owczych skór. W późniejszym okresie zaczęto kłaść materace wypełnione skubaną wełną lub pierzem w lnianej powłoce. Łoża przeznaczone do biesiadowania przykrywano wzorzystaymi tkaninami i kobiercami.  

Przechowywanie odzieży i kosztowności

Do przechowywania cennych przedmiotów i odzieży Grekom służyły skrzynie. Ze względu na konstrukcję  wróżnia się dwa typy skrzyń. Jeden typ to skrzynia zbudowana z desek i wsparta na czterech niskich nogach, nakryta płaską pokrywą. Drugi typ to skrzynie przykryta  rodzajem dwuspadowego dachu. Skrzynie z zewnątrz były malowane dekoracyjnymi ornamentami podkreślającymi  budowę sprzętu.