Po zakończeniu rewolucji francuskiej w 1795 roku rozwinął się nowy styl dworski który swój szczyt osiągnął w okresie  panowania cesarza Napoleona i trwał do około 1830 roku. Styl ten otrzymał nazwę Empire pochodzącą od nazwy cesarstwa Napoleona.  Jego charakterystyczną cechą było całkowite zapożyczanie  form rzymskich i greckich pozbawione jakiegokolwiek wyboru.

Meble okresu  Empire  komponowane były  o  zasady ścisłej symetrii. Dominują w niech gładkie płaszczyzny i proste linie. Meble skrzyniowe rzadko posiadały  nogi znane z poprzedniej epoki, teraz ich bryła podtrzymywana była na  masywnym cokole leżącym bezpośrednio na podłodze. Nawet niektóre meble o konstrukcji szkieletowej jak stoły, lustra czy łoża otrzymały ciężki cokół. Lekkość z poprzedniej epoki  która była tak akcentowana smukłymi nogami zupełnie zanika wśród mebli dworskich . Te z mebli które nie posiadały pierwowzoru w starożytności narzucano pseudo antyczny styl, używając odpowiednich elementów architektonicznych czy zdobniczych.
Ciężkie i  monumentalne formy mebli ożywiano dekoracją ze złoconego brązu, któremu nadawano charakter antycznych ornamentów. Głównymi motywami dekoracji okresu empiru były obok elementów architektonicznych, uskrzydlone postacie antycznych bogiń, muz w całej okazałości lub jako popiersia i głowy. Ciekawym motywem była pszczoła – emblemat Napoleona, który zastąpiono później literą N czasami występująca w otoczeniu wieńca laurowego. Inne ornamenty to rózgi liktorskie, lwy , łabędzie , girlandy, liście akantu, liście palmowe, wazony, rogi obfitości  oraz motywy egipskie ze sfinksem. Spośród zestawu dekoracji empirowej nie sposób nie wspomnieć o rzeźbionych postaciach kobiet, sfinksów czy łabędzi jakie pojawiły się w szczytowym okresie rozwoju tego stylu.
Czasami elementy te stawały się samodzielnym członem mebla np. w postaci nóg czy podpór bocznych foteli.  Natomiast stosowanej wcześniej z upodobaniem intarsji używano tylko  do wykańczania wnętrz sekreterów.