W 1830 roku niemiecki stolarz Michael Thonet chcąc uniknąć kosztów związanych z frezowaniem drewna rozpoczął  eksperymenty z technikami gięcia drewna. Początkowo zanurzał odpowiednio przygotowane płaty drewna złożone z cienkich warstw forniru w kadziach z wrzącym klejem. Po wyjęciu z kąpieli płaty te wyginano za pomocą prasy w specjalnych formach. Otrzymana w ten sposób masa była swego rodzaju sztucznym drewnem, jednak z powodów właściwości kleju i drewna nie można było formować z niej takich kształtów jakie były zaprojektowane. Thonet po dokładnej obserwacji właściwości  włókien  drewna udoskonalił swoją technologię i stał się pierwszym na świecie producentem giętych elementów drewnianych. Wynalazek swój opatentował w okresie biedermeieru, a dzięki uznaniu kanclerza Austrii,  przeniósł się do Wiednia  gdzie od 1849 roku rozpoczął masowa produkcje mebli techniką gięcia prętów drewnianych. Do produkcji mebli Thonet używał głównie drewna bukowego które w warunkach przemysłowych łatwo poddawało się opracowanej technologii.  Zaleta tej technologii było też to, że nie wymagała od pracowników specjalnych uzdolnień czy umiejętności w procesie produkcji. Spełniając te wymagania Thonet wyprzedził swoją epokę i odkrył nowy rynek niedrogich mebli produkowanych w długich seriach przeznaczonych zarówno dla mieszczaństwa , urzędów czy kawiarni. W fabrykach Thoneta produkowano przede wszystkim krzesła ( krzesło  model nr 14 w ciągu 40 lat zostało wyprodukowane w ponad 45 mln egzemplarzy), fotele, łóżka i fotele bujane, komplety do salonu, jadalni, sypialni.

Siedliska foteli i krzeseł produkowano w trzech wariantach: 1) ze sklejki, z wypalonym lub wygniatanym wzorem lub z otworami nawierconymi w ozdobnym układzie, 2) wyplatane hiszpańską trzciną, 3) tapicerowane (skórą lub tkaniną). Elementy mebli, zwłaszcza szkieletowych, łączono złączami czopowymi z gwintowanym czopem i wkrętami, co pozwalało demontować meble do transportu. Meble Thoneta są lekkie i  trwałe, co zawdzięczają wyeliminowaniu z konstrukcji szkieletowych niektórych połączeń, tak, że jeden element pełni kilka funkcji. Charakterystyczna jest dla nich  ażurowa lekkość konstrukcji oraz efekt przejrzystości, a ich styl pozostał niezależny od sztuki minionych epok.
Po 1921 roku fabryki Thoneta rozpoczynają masową produkcję mebli giętych również ze stalowych rurek. Meble Thoneta są lekkie, często z możliwością rozłożenia przed transportem, są także dość trwałe. Zawsze oznaczano je nalepkami z nazwą: Thonet, Bracia Thonet – Wiedeń (od 1853 r.) lub Thonet – Mundus (od 1923 r).